Σκέψη πολύ μου πλάνταξες σήκω επάνω βιάσου
και τρέξε στο παράθυρο να παραλάβεις οίστρο
σε ένα μεγάλο φάκελο που γράφει το όνομα σου
που σου τον στέλνει η θάλασσα με κάποιονε Μαϊστρο.
Ξύπνα ψυχή, και τίναξε λιγάκι τα μαλλιά
έχουν πιαστεί φθινόπωρα και κάτι λίγα χιόνια
και περιμένουν πέρδικες, σπουργίτια κι αηδόνια
παρέα με την άνοιξη, για να σου πούνε «γεια ».
Πλύσου κορμί και ρίξε μου πολύ νερό στα μάτια
τον καλεσμένο φίλεψε λίγο γλυκό κεράσι
και ξέπλυνε τα κόκκινα τα γιορτινά κανάτια
κάποια ιδέα σύννεφου να πιεί να προσπεράσει.
Τάχυνε και το βήμα σου κι εσύ καρδιά μισή
μάζεψε απ’ το πάτωμα τα άλλα σου κομμάτια
να, και ο Απρίλης έμεινε με μια καρδιά λειψή
μα δε κρατάει πουθενά τόσα πολλά γινάτια.
Κι άγιε Παντελεήμονα βάλε κι εσύ ένα χέρι
να είναι ο οίστρος τούτη τη φορά
ονειρεμένος, ξάστερος, μες στην τρελή χαρά
να ανοίξουμε το φάκελο και νάναι Καλοκαίρι!
