Ποια πόρτα πέρασε η ψυχή και σε ποιο δρόμο βγήκε
- ανήλιαγο κι αφώτιστο - σε ποια σκοτάδια μπήκε;
ούτε να δει μπορεί ούτε από κει να βγει
ότι ακούει το θαρρεί πληγή και φεύγει μακριά.
Ποιος μάζεψε τη θάλασσα, την άμμο την υγρή
την αύρα και τα κύματα, την τόση αστροφεγγιά;
Κατά που πέφτει ο γιαλός κι η βάρκα που ‘χα δει
και πως εκείνα τα φτερά μού γίνανε δεσμά;
Πως έσβησαν στα μάτια μου τα φωτισμένα ύψη
και ποια ομίχλη έγινε μέσα μου παγωνιά;
ο άνεμος γιατί χτυπά το σώμα μου σαν τύψη
η αλυσίδα πάνω μου γιατί είναι έτσι βαριά;
