Το άλλο πρωί βρήκα στον κήπο μου
μιά πολύ όμορφη ξύλινη γυναίκα.
"Οδυσέα" μου λέει "εσύ μόνο μου έμεινες - πάμε"
"μα Ελένη τι θα πούν οι άλλοι ;" ρώτησα ανήσυχος
"απολύτως τίποτα, αυτοί με στέλνουν" μου απάντησε ψύχραιμα
"Θεέ μου" αναφώνησα κοιτώντας πίσω της τη ρημαγμένη πόλη
"ξέρεις δεν είμαι ακριβώς ο Οδυσέας που ψάχνεις"
"μα ούτε εγώ η Ελένη" μου είπε κάτι ξύλινο, κρύο και δυνατό
και μ΄έσυρε έξω από μιά πολύ ένδοξη ευκαιρία
έτσι χαμένος να γυρνώ ανάμεσα σας.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου