Κυριακή 1 Ιουνίου 2008

αφίετε τα παιδία των φόβων να έλθουν προς εμέ


Αφίετε τα παιδία των φόβων να έλθουν προς εμέ
θέλω να χαϊδέψω τα μικρά τους χέρια
πριν η τριχοφυϊα των Δαναών αρχίσει
εκείνων που δωρίζουν αφειδώς τα «ω ειμέ»…
Αφήστε τα παιδιά των λόγων πάρα κει
κακές παρέες έχουνε αρχίσει…
Μάνα των φόβων ταραχή
κάποιοι πετροβολούν τη δύση
ίσως δεν ξέρουνε τι πάει να πει:
ήμουν ολόκληρο το «είμαι»
πριν το εγώ Τρίτη φορά λαλήσει…
Μάνα των πόνων οδύνη μου εσύ
κοίτα την πόρτα αν έχουν ασφαλίσει
κάποια παιδιά χαράς θα έχουνε μπει
και γρατσουνάν στους τοίχους τη γραφή
και ήδη το φωτοστέφανο το έχουνε στα δυο χωρίσει
μισό σε λάμπον και απαστράπτον τενεκέ
και μπρος στο κούτελο το άλλο αγκαθωτό
να στάζει μες στο δέρμα η αφή
τον φόβο φωτεινό
και τη χαρά που σέρνει πάντα πρώτη το χορό
μες στα αγκάθια να πατεί

ξυπόλητη να συνηθίσει.

6 σχόλια:

Τζούλια Φορτούνη είπε...

σου στέλνω λοιπόν όλους τους νεαρούς κάκτους φόβους μου, ολάνθιστους,
με το μοναδικό της ζωής τους άνθος

τα τρυφερά τους αγκάθια
να πατάει η ξυπόλητη χαρά σου
να συνηθίσει τα βήματα των κύκλιων πόνων

και το άνθος τους;
δώρο άδωρο
να στολίζει το απρόβλεπτο

(οι Δαναοί ξέρουν απ΄αυτά...)

Μαρια Νικολαου είπε...

Ημουν κι εγω με κεινους
που τη δύση πετροβολούσαν
Θέλησα να ματώσω περισσότερο
τον ήλιο
κι ύστερα να μπορω να καρφιτσώσω
πάνω του τη λέξη "ηλιοβασίλεμα" και να ναι αληθινή..
Δεν ήθελα να τον πονεσω..
Οχι..όχι!
Μοναχα να δωσω σ'εκεινον και τη θάλασσα λιγο απ το χρώμα του αιματος..

Καλλιόπη είπε...

Πόνεσα πολύ για να φτάσω ως εδώ
Μα ήταν το κάλεσμά σου Σειρήνα...
Και τώρα που στέκομαι μπροστά σου πόσο ντρέπομαι...
παιδί του Φόβου δεν είμαι τελικά...
του Φόβου ναι, μα όχι πια παιδί...
Μάλλον ξεθωριασμένη παλλακίδα
Αλλοτριωμένο είδωλο σε ραγισμένο καθρεύτη...
Συγχώρα με...δεν αντιστάθηκα όσο μπορούσα...

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

τους κάκτους σου
θα αφήσω εντός μου
στην ανομβρία να θεριεύουν
και στους μουσώνες
να με πλέουν οι φόβοι
με πελώρια σκαριά άνθη...

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

το χρώμα του αίματος
κόκκινο όταν στάζει
μα ο λεκές του μαυρίζει
πιο γρήγορα
από ότι η μέρα...

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

αν είσαι του φόβου μπες
μα στο είδωλο σου αντιστάσου.
Με ιέρειας χέρια
άσε το θυμίαμα πέρασμα σου
στα θρύμματα του καθρέφτη
ω ειμέ πολλαπλασιασμένα.