Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008

η ανθρώπινη φύση σε κρίση...

Ένα φάντασμα πλανιέται στη γη
σαν ζωή που έχει σαπίσει
σαν πλανήτης πληγή
με την ανθρώπινη φύση σε κρίση.
Και γυρνά σαν παλιά απειλή
που δεν έχει ακόμα τελειώσει
μια παλιά της ψυχής οφειλή
γι αυτά που για αργύρια είχε δώσει
κι έχουν από τότε χαθεί:
αυτά που ούτε τότε είχε νοιώσει
μα ούτε κι έχει γι αυτά πληρωθεί.

3 σχόλια:

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Οι στίχοι σου Σπονδή στην Aνθρώπινη Φύση ,που έχει παραμορφωθεί από την αναλγησία των καιρών μας .

Φτάνει ποια θα μείνουμε αμέτοχοι?
υπογράφουμε στο http://www.gopetition.com/online/22587.html

Λυγερή του ΠΗΓΑΙΜΟΥ
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr

outcast poetry είπε...

Έλα απόψε να παίξουμε κρυφτό...Αινιγματικό.Απόψε χάθηκα μέσα στα λόγια σου και της ομάδας σας.

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

πέρασα... και δεν ήθελα να φύγω...
μαγεύτηκα απο την ευαισθησία της ψυχής σου που τόσο ανάγλυφα απεικονίζεται...

πως να φύγω από εδώ... κι ας με καλούν τα τόσα της ζωής τα καθημερινά...

τις νύχτες θα σταθμεύω πάντα...