Τρίτη 29 Απριλίου 2008

στο άγγιγμα σου



Δε σ’ άγγιζα
μα ένιωθα η αφή μου να γλυκαίνει
από ένα μύχιο άγγελμα ηδύτερου καιρού
κι έβλεπα μες στα δάχτυλα
να πλέκει και να δένει
το χάδι σου αγιόκλημα στο χρώμα του ουρανού.
Εφτά φορές τριαντάφυλλο Αύγουστο χαρισμένο
έβλεπα μες στο γέλιο σου
κι άκουγα καθώς έλεγες το «θέλω» ανθισμένο
να μου θυμίζει θάλασσες και Ιόνια νησιά.
Δε μ’ άγγιζες
μα με άγγιζε η σκέψη σου, η καρδιά
και σου ‘κλεψα σε μια στιγμή που κοίταξες αλλού
κάτι απ’ το «θέλω» σου και το ‘κρυψα στο νου।

Δε μίλαγα
μα σου ‘λεγα με όσα μπορεί το βλέμμα
λόγια που πριν δεν ήξερα γιατί δεν είχα δει
άλλη φορά βασίλισσα μονάχη δίχως στέμμα
να μου μιλά για όνειρα που κάνουν οι θνητοί.
Άκουγα μες στο γέλιο σου
ολόλευκα πανέμορφα μα αλύτρωτα πουλιά
και κάποιο που πετάρισε πολύ πολύ κοντά
μου ‘πε ότι το γέλιο σου έτσι γλυκά πετά
όταν ζητά απ' το όνειρο την πιο ψηλή φωλιά .
Και ευχήθηκα
να βλέπαμε αυτό το καλοκαίρι
μαζί το Αυγουστιάτικο ολόγιομο φεγγάρι
και ότι ο χρόνος έκρυβε μαζί να τόχει φέρει
κι ούτε στιγμή να μη μπορεί μαζί του να το πάρει!

4 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Υπέροχες λέξεις
γλυκό μέτρο ..
Καλημερα Γιώργο

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Σε ευχαριστώ Μαρία.

meltemi είπε...

Απλά υπέροχο..

Ευχαριστώ για το ταξίδι..

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

κι εγώ σε ευχαριστώ για το meltemi σου στα πανιά μου...