Πέμπτη 3 Απριλίου 2008

μια μικρή πίσω πόρτα

Πάντα έπασχα από πράγματα μεγάλα
μιά θεώρατη Κιβωτό, λόγου χάρη
-γιατί από ένα ολέθριο λάθος
η ανθρωπότητα τότε είχε ξεχαστεί έξω
ή από σπουδαίες έμμονες ιδέες
όπως ότι όταν ζούμε στο ίδιο σύμπαν
πρέπει και οι πάνω - συγνώμη Κύριε
και οι κάτω, να προσέχουμε, που πατάμε
ή άλλοτε ονειρεύτηκα μεγάλους έρωτες
που δεν μπορούσα να τους σηκώσω ξυπνώντας
και μόνο όταν ύστερα από πολλά χρόνια
προσπάθησα να τα πουλήσω όλα
ανακάλυψα πως οι προθήκες των παλαιοπωλείων
ήταν κιόλας γεμάτες
και γιαυτό λέω τα παλαιοπωλεία
πρέπει να έχουν μιά θαυματουργή μικρή πίσω πόρτα
γιά να σε απαλλάσουν βγαίνοντας από κάθε μεγάλη ιστορία
και να σε παραδίνουν επιτέλους στο φυσικό σου μέγεθος
σε έναν κόσμο αφεαυτού μικρό.

2 σχόλια:

rip1708 είπε...

ο κοσμος μας ειναι μεγαλος ατελειωτος σαν την ψυχη μας..ειναι ηταν και θα ειναι..ειναι ο τωρα..ηταν εκει πριν απο μας και θα υπαρχει και πολυ μετα απο μας..οποτε αφου ουτε περα απο τον οριζοντα δεν μπορουμε να δουμε πως να καταλαβουμε ολα αυτα τα μεγαλα..μεσα και εξω μας?
καλημερα γιωργο

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

...αυτός ο κόσμος ο μικρός ο Μέγας το φυσερά του ανοιγοκλείνει μέσα μας και ότι εκεί ρουφά το ξεφυσάει έξω κι ο μέσα ορίζοντας τον έξω μας πυρώνει.

Γειά σου rip με πυρωμένο κωδικό 1702!